Γιώργος Ν. Οικονόμου
Διδάκτωρ Φιλοσοφίας
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ
ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΤΗ 1974-2024
Τον Ιούλιο 1974 έπεσε η στρατιωτική Δικτατορία των Συνταγματαρχών και η χώρα εισήλθε στην κοινοβουλευτική περίοδο. Φυσικά το νεοϊδρυθέν καθεστώς από το 1974 δεν ήταν δημοκρατία, αλλά κοινοβουλευτική κομματική ολιγαρχία. Πάντως μέχρι σήμερα αυτή η περίοδος ήταν η μόνη ομαλή κοινοβουλευτική περίοδος, διότι μέχρι το 1974 είχαμε ανώμαλες περιόδους στιγματισμένες από την Μικρασιατική καταστροφή, δύο Δικτατορίες, αρκετά στρατιωτικά πραξικοπήματα, δύο εμφυλίους, ανελεύθερη μετεμφυλιακή περίοδο με βασιλικές αυθαιρεσίες, και αυταρχισμό της Δεξιάς από το κράτος και το παρακράτος, πλήθος διώξεις, εξορίες, φυλακίσεις, τρομοκρατία, πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, ΤΕΑ και μεγάλη μετανάστευση.
Η επέτειος των 50 χρόνων από την αλλαγή του Ιουλίου 1974 και η είσοδος της χώρας σε μία νέα περίοδο, την Μεταπολίτευση, δυστυχώς σημαδεύεται από μια κατάσταση που είναι αντίθετη στο πνεύμα, στις ελπίδες, την κοινωνική κινητικότητα και τις κατακτήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου. Δυστυχώς επί μία πενταετία υπάρχει μία δεξιά κυβέρνηση της αδίστακτης δυναστείας των Μητσοτάκηδων η οποία έχει ενσωματώσει την φιλοχουντική ακροδεξιά του πρώην ΛΑΟΣ και οδηγεί την κοινωνία και τους θεσμούς σε πρωτόγνωρες καταστάσεις που θυμίζουν προδικτατορικές ανωμαλίες. Είμαστε στην απαράδεκτη κατάσταση 50 χρόνια μετά την πτώση της στρατιωτικής χούντας να κυβερνούν οι φιλοχουντικοί (Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης κ.λπ) και να μας κουνάνε το χέρι! Πρόκειται για πολιτική, ηθική και κοινωνική παρακμή.
Η κατάσταση δεν είναι απλώς άσχημη είναι ανησυχητική και συσσωρεύει θεσμικές καταστροφές που δεν προετοιμάζουν τίποτε το καλό. Κατ’ αρχάς, υπάρχει μια κυβέρνηση μειοψηφίας, το 41% αποφασίζει και κυβερνά με αλαζονικό τρόπο, ενώ το υπόλοιπο 59% δηλαδή η πλειοψηφία υφίσταται τις ολέθριες αποφάσεις της κυβέρνησης. Επίσης, η κυβέρνηση εξαγόρασε τα ΜΜΕ με άφθονο χρήμα των φορολογουμένων, με συνέπεια αυτά να είναι ουσιαστικά υμνητές και φερέφωνα της κυβέρνησης Μητσοτάκη και να μην υπάρχει αντικειμενική και αμερόληπτη ενημέρωση. Κυβέρνηση και ΜΜΕ, ιδιωτικά και κρατικά, διαδίδουν μόνο ψεύδη, προπαγάνδα, λαϊκισμό και δημαγωγία. Ζούμε σε ένα εφιαλτικό κλίμα παραπληροφόρησης και fake news που θυμίζει κόσμο του Όργουελ.. Επίσης, τα μεγάλα σκάνδαλα δεν έχουν πάρει τον δικαστικό δρόμο: Novartis, παράνομες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις των πάντων από τον ίδιο τον Μητσοτάκη, δημοσιοποιήσεις ηλεκτρονικών διευθύνσεων, ατιμωρησία βιαστών και δολοφόνων (Λιγνάδης και υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου), και φυσικά το μέγιστο έγκλημα των Τεμπών με ένοχο την ίδια την κυβέρνηση. Η Δικαστική εξουσία είναι ανίκανη να αποδώσει δικαιοσύνη. Η προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών της κυβέρνησης από την ίδια την κυβέρνηση και την Δικαστική εξουσία αποτελεί νέο έγκλημα.
Υπάρχει μια γενικευμένη διαφθορά και επίθεση στους θεσμούς. Η υπουργική και βουλευτική ασυλία αποτελεί εμπόδιο στην αμερόληπτη έρευνα και στην απονομή δικαιοσύνης. Η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα έχει ηθικούς αυτουργούς το κράτος και την κυβέρνηση. Και επί πλέον η κυβέρνηση του 41% κατήργησε πραξικοπηματικά διάταξη του Συντάγματος για να νομοθετήσει τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Η τήρηση του Συντάγματος, σύμφωνα με το ίδιο το Σύνταγμα, επαφίεται στην κοινωνία, όχι στους συνταγματολόγους και στους πολιτικούς. Πού είναι λοιπό η ευαισθησία και η επαγρύπνηση της κοινωνίας; Με άλλα λόγια, ταξιδεύουμε πλησίστιοι ακόμα μια φορά σε ναυάγιο χωρίς σωσίβιο. Εκτός και αν η κοινωνία αφυπνισθεί και πράξει τα δέοντα.
Επί τη ευκαιρία λοιπόν των 50 χρόνων από την πτώση της Δικτατορίας ας μου επιτραπεί να παραπέμψω σε δύο παλαιότερα κείμενά μου, στα οποία εξετάζεται η μεταπολιτευτική περίοδος, στο πρώτο συνοπτικά και στο δεύτερο εκτεταμένα.
1. Στο βιβλίο μου «Πολυτεχνείο 1973: Η απαρχή του αυτόνομου κινήματος», σ. 73-96
2. Στο βιβλίο μου «Η αποτυχία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Πλαίσιο για μια νέα πολιτική δράση», στο οποίο υπάρχει εκτεταμένη ανάλυση της Μεταπολίτευσης και των αιτιών της χρεοκοπίας, αλλά και για την συνενοχή της Δικαστικής εξουσίας (σ. 194-211).
